Jan Henryk Dąbrowski

Syn Jana Michała i Zofii Marii von Lettow. Podchorąży w wojsku saskim 1771, porucznik gwardii elektorskiej w Dreźnie 1780. Generał w powstaniu kościuszkowskim, wsławiony obroną Warszawy i wyprawą do Wielkopolski, w niewoli rosyjskiej 1794. Organizator Legionów Polskich we Włoszech, na czele I Legii uczestnik walk m.in. pod Reggio, o Rzym, nad Trebbią. Inicjator powstania wielkopolskiego 1806. Brał udział w kampanii 1809; ranny w bitwie nad Berezyną 1812. W 1813 walczył pod Teltawem, Grossbeeren, Juterbogk i Lipskiem. Naczelny wódz armii Księstwa Warszawskiego po śmierci Józefa Poniatowskiego. Po upadku Napoleona organizator wojska Królestwa Polskiego. Senator, wojewoda Królestwa Polskiego 1815, generał jazdy armii 1815. Odznaczony Orderem Virtuti Militari 1809, krzyżem komandorskim Orderu Legii Honorowej 1804, Orderem Korony Żelaznej 1805, Orderem Orła Białego 1815
 

scena historyczna

wjazd Jana Henryka Dąbrowskiego do Poznania w 1807. W centrum kompozycji Dąbrowski konno, wokół wiwatujące tłumy, w tle zabudowania, w tym wieże katedry poznańskiej. W mundurze generalskim granatowym, z kołnierzem, wyłogami rękawów i spodniami karmazynowymi, na głowie rogatywka z białą kitą. Na piersi wstążki z kokardami krzyża Virtuti Militari, Korony Żelaznej i Legii Honorowej.

Jan Krystian Gładysz (około 1762-1830)
około 1809
olej, płótno 162 x 224 cm

Polska, Poznań
Muzeum Narodowe w Poznaniu, nr inw. Mp 333

Literatura:
"Malarstwo polskie 1766-1945", katalog Muzeum Narodowego w Poznaniu, red. D. Suchocka, Poznań 2005, s. 65, il. 296.
"Marsz, marsz Dąbrowski... W 250. rocznicę urodzin Jana Henryka Dąbrowskiego", red. T. Jeziorowski, Poznań 2006, s. 75-76.

Opracował: Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 06.01.2024, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/jan-henryk-dabrowski,1912, data dostępu 27.06.2025