Jan Henryk Dąbrowski

Syn Jana Michała i Zofii Marii von Lettow. Podchorąży w wojsku saskim 1771, porucznik gwardii elektorskiej w Dreźnie 1780. Generał w powstaniu kościuszkowskim, wsławiony obroną Warszawy i wyprawą do Wielkopolski, w niewoli rosyjskiej 1794. Organizator Legionów Polskich we Włoszech, na czele I Legii uczestnik walk m.in. pod Reggio, o Rzym, nad Trebbią. Inicjator powstania wielkopolskiego 1806. Brał udział w kampanii 1809; ranny w bitwie nad Berezyną 1812. W 1813 walczył pod Teltawem, Grossbeeren, Juterbogk i Lipskiem. Naczelny wódz armii Księstwa Warszawskiego po śmierci Józefa Poniatowskiego. Po upadku Napoleona organizator wojska Królestwa Polskiego. Senator, wojewoda Królestwa Polskiego 1815, generał jazdy armii 1815. Odznaczony Orderem Virtuti Militari 1809, krzyżem komandorskim Orderu Legii Honorowej 1804, Orderem Korony Żelaznej 1805, Orderem Orła Białego 1815
 

portret samoistny

w ujęciu do kolan, zwrócony lekko w lewo. W mundurze generała Legionów Polskich we Włoszech, granatowym, z wysokim karmazynowym kołnierzem, takimiż wyłogami i połami. Zza wyłogu widoczny tomik Schillera. W białej koszuli, na szyi czarny halsztuk i biały żabot. W talii karmazynowy pas ze srebrnym haftem generalskim. U boku szabla. W lewej ręce, wspartej na skale, luneta. Obok na skale rogatywka. W tle krajobraz alpejski.

1800 - 1850
olej, płótno 63 x 75 cm

Polska, Warszawa
Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, nr inw. MWP 1118

Nie sposób rozstrzygnąć, czy obraz jest powtórzeniem portretu z czasów kampanii włoskich, czy kompilacyjną kompozycją odwołującą się do przeszłości legionowej Jana Henryka Dąbrowskiego.

Literatura:
"Marsz, marsz Dąbrowski... W 250. rocznicę urodzin Jana Henryka Dąbrowskiego", red. T. Jeziorowski, Poznań 2006, s. 49-50.

Opracował: Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 05.01.2024, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/jan-henryk-dabrowski,1909, data dostępu 27.06.2025