Urszula Dembińska

(1746 - 1825)

córka Jana Tomasza Morsztyna h. Leliwa, kasztelana sandomierskiego, i Natalii z Szembeków; 1762 żona Franciszka, starosty wolbromskiego. Propagatorka przemysłu i nowych metod gospodarowania. Zasłużona dla powstania 1794. Fundatorka m.in. rozbudowy kościołów w Przysusze, Sędziszowie, Dłużcu oraz Szczekocinach, gdzie wystawiła nagrobek rodzinny.

portret samoistny

w owalu, popiersie, ukazana frontalnie, twarz zwrócona lekko w lewo, włosy pudrowane, lekko kręcone, spiętrzone nad czołem. Nad lewym uchem wpięta gałązka z liśćmi i kwiatami pomarańczy, w lewym uchu kolczyk. Portretowana w jasnoczerwonej sukni z głębokim dekoltem obszytym koronką; rękawy szerokie, prawy przewiązany sznurem pereł. Lewa dłoń podtrzymuje fałdę czerwonego szala.

1762
olej, płótno 55 x 68 cm

Polska, Przysucha
Muzeum im. Oskara Kolberga, depozyt Muzeum Narodowego w Warszawie, nr inw. MP 147

Utworzono: 28.01.2024
Ostatnia modyfikacja: 23.03.2025

Literatura:
A. Zarychta-Wójcicka, "Urszula Morsztynów Dembińska-w kręgu gospodarki, kultury i polityki przełomu XVIII i XIX wieku, Urszula z Morsztynów Dembińska (1746-1825)", red. G. Dudała, L. Frączek, M. Gradoń, A. Orliński, A. Zarychta-Wójcicka, Szczekociny 2014., s. 10.

Opracował: Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 28.01.2024, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/urszula-dembinska,1939, data dostępu 27.06.2025

Prześlij uwagę do wpisu