Teofila Lubomirska z Ossolińskich

(około 1624 - 1687)

Córka Jerzego, kanclerza wielkiego koronnego i Izabeli z Daniłłowiczów, 1637 żona Aleksandra Michała, wojewodę krakowskiego.

portret samodzielny

W owalu, do łokcia, w batystowej, przetykanej złotymi pasmami sukni z wydatnym dekoltem haftowanym na brzegu w barwne kwiaty, obszytym koronką i sznurem pereł; na środku upięta brosza z trzech wielkich gruszkowatych pereł. Na szyi sznur wielkich pereł, w uszach perłowe kolczyki. Prawa ręka uniesiona w łokciu, wsparta na różdżce. Włosy rozczesane i upięte po bokach, z puklami luźno opuszczonymi po obu stronach twarzy.

około 1645 - 1650
olej, płótno wymiary nieustalone

Polska, Warszawa
Muzeum Narodowe w Warszawie

Dodatkowe informacje:

Obraz utrzymany pod dość wyraźnym wpływem portretu francuskiego połowy XVII w., niekiedy bezzasadnie, łączony z twórczością Pierre’a Mignarda.

Utworzono: 03.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 03.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/teofila-lubomirska-z-ossolinskich,3696, data dostępu 26.08.2025

Prześlij uwagę do wpisu