Ludwika Honorata Lubomirska z Pociejów

Córka Antoniego, oboźnego, 1728 strażnika wielkiego litewskiego, i Rozalii Zahorowskiej, w 1740 żona Stanisława Lubomirskiego, wojewody kijowskiego.

portret samodzielny

Do pasa, zwrócona w prawo, w sukni z broszowanej, jasnobłękitnej tkaniny obszytej na rękawach koronką, z wydatnym dekoltem z upiętym na środku bukietem kwiatów. Na ramionach – jasno czerwony płaszcz podbity gronostajowym futrem. Na głowie niewielka, niska peruczka z wypuszczonymi na ramiona i plecy puklami włosów, z wpiętą z boku okazała egretą.

około 1750
olej, płótno 70.5 x 56 cm

Polska, Warszawa
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. MP 3055

Dodatkowe informacje:

Dwa niemal identyczne portrety Ludwiki Lubomirskiej różnią się wymiarami; większy (MP 5253) jest lepiej wykończony i zdaje się nieco idealizowany, co – zdaniem Moniki Ochnio – wskazuje, ze jest wersją pierwotną przedstawienia, może malowaną ad vivum, jest obraz mniejszy, w którym daje się dostrzec elementy wrażeniowości.

Utworzono: 03.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 03.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/ludwika-honorata-lubomirska-z-pociejow,3660, data dostępu 26.08.2025