Jerzy Ignacy Lubomirski

Syn Hieronima Augusta, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, i Konstancji z Bokumów; generał wojsk koronnych i saskich.
 

portret samodzielny

Do pasa, zwrócony w lewo, w zbroi płytowej i czerwonym płaszczu podbitym gronostajami, spiętym broszą na lewym ramieniu; spod płaszcza widoczny skrawek wstęgi Orderu Orła Białego; w peruce en catogan.

około 1750
olej, płótno 77 x 64 cm

Polska, Rzeszów
klasztor Bernardynów, nr rejestru: B-186 poz. 81

Dodatkowe informacje:

Identyfikacja portretowanego, choć mocno osadzona w tradycji, budzi wątpliwości ze względu na dość istotne różnice fizjonomiczne w porównaniu z innymi przedstawieniami Lubomirskiego, jak również zdecydowanie przedwczesne wyobrażenie go w peruce en catogan, która zadomowiła się w Europie dopiero po 1760. Portret rzeszowski zdaje się uproszczonym powtórzeniem wizerunku uchodzącego z podobiznę Jerzego Ignacego w zbiorach M. Czarnoty.
 

Utworzono: 05.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 05.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/jerzy-ignacy-lubomirski,3796, data dostępu 26.08.2025