Jerzy Dominik Lubomirski

(około 1665 - 1727)

Syn Jerzego Sebastiana, marszałka wielkiego i hetmana polnego koronnego, i Barbary z Tarłów; podstoli 1695, podkomorzy wielki koronny 1702, wojewoda krakowski 1726; dobroczyńca paulinów jasnogórskich.

Herb: Śreniawa

portret samodzielny

W całej postaci, stoi oparty prawą ręką o narożnik stołu, we paradnym wnętrzu, w pełnej zbroi płytowej ze złotymi okuciami i czerwonym płaszczu podbitym futrem gronostajowym, spiętym na prawym ramieniu zaponą. W prawym dolnym narożu – zwieńczony mitra rokokowy kartusz z napisem. Wtórny napis w górnym prawym narożu.

po 1700
olej, płótno 201 x 122 cm

Polska, Warszawa
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (dawniej Muzeum Pałac w Wilanowie, Muzeum w Wilanowie), nr inw. Wil. 1237

Dodatkowe informacje:

Z pałacu w Opolu Lubelskim; w dokumentacji wilanowskiej uchodzi niesłusznie za portret Jerzego Aleksandra Lubomirskiego.

Utworzono: 05.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 05.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/jerzy-dominik-lubomirski,3787, data dostępu 26.08.2025

Prześlij uwagę do wpisu