Jan Gommer (Gomer)

syn Laurentiusa i Anny z Brandisów, przybyłych do Rzeczpospolitej z Brunszwiku, puzonista królewski ok. 1604-1650 na dworze Zygmunta III, Władysława IV i Jana Kazimierza, ławnik, a następnie rajca Starej Warszawy, obywatel Starej Warszawy 1651

epitafium z portretem

w owalnym medalionie w zwieńczeniu epitafium głowa w zwrocie w prawo, poniżej tablica z inskrypcją majuskułową wspominająca także Agnieszkę Gommer z Golimowskich, żonę Jana; u dołu gmerk z inicjałami zmarłego.

około 1654
olej, blacha wymiary nieustalone

zaginiony Do 1944 r. w archikatedrze pw. Ścięcia Św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

Utworzono: 16.07.2021
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura:
Łukaszewicz 1863, III, s. 57.
M. Wardzyński, H. Kowalski, P.J. Jamski, Lapidarium warszawskie: szlachetne materiały kamieniarskie w XVI i XVII wieku, Warszawa 2013., s. 82, 229, 301, il. 117.
M.I. Kwiatkowska, Katedra św. Jana, Warszawa 1978, s. 76.

Opracował: Agnieszka Skrodzka

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 16.07.2021, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/jan-gommer-gomer,1246, data dostępu 23.08.2025