Anna Lubomirska z Branickich

(1562 - 1639)

Córka Grzegorza, łowczego, potem burgrabiego krakowskiego, i Katarzyny z Kotwiczów, w 1581 żona Sebastiana Lubomirskiego, kasztelana wojnickiego.

portret samodzielny

W całej postaci, stoi oparta prawą ręką o narożnik stołu okrytego ciemnoniebieską tkaniną, na którego blacie – hebanowy krucyfiks ze srebrną figurą Ukrzyżowanego i srebrną podstawą oraz zegar kaflowy; z prawej – podwieszona kotara. Ubrana w strój tercjarski: ciemnobrązową suknię przewiązaną sznurem z węzłami i taką pelerynę; na spódnicy z przodu wyłożone dwa szerokie pasy z białej tkaniny. Na głowie czepiec z podwiką nakryty po bokach i z tyłu sztywnym welonem; na nim – futrzany, dość szeroki kapelusz bez ronda. W lewym górnym narożu – kartusz z herbem Gryf wokół niego litery: A A – [..] / A – A / F – F / K- W oraz napis poniżej: AE(TA)TIS SVAE 69.

około 1630
olej, płótno wymiary nieustalone

Polska, Kraków
klasztor Dominikanek „Na Gródku”

Dodatkowe informacje:

Mimo uwidocznionych daleko idących słabości warsztatowych, portret nosi cechy malowanego „ad vivum”; jeszcze jeden portret Anny Lubomirskiej przechowywany był ongiś w kaplicy Lubomirskich w kościele Dominikanów w Krakowie.

Utworzono: 01.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 01.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/anna-lubomirska-z-branickich,3595, data dostępu 26.08.2025

Prześlij uwagę do wpisu