Anna Lubomirska z Branickich

Córka Grzegorza, łowczego, potem burgrabiego krakowskiego, i Katarzyny z Kotwiczów, w 1581 żona Sebastiana Lubomirskiego, kasztelana wojnickiego.

portret samodzielny

W całej postaci, stoi wsparta prawą ręką o narożnik stołu okrytego tkaniną, na którym zegar kaflowy; z prawej – podwieszona kotara. W czarnej, atłasowej sukni ze srebrnymi obrąbkami i jaśniejszej pelerynie do łokcia, podbitej ciemnym futrem. W talii przepasana luźno zwieszonym pasem z kilku sznurów drobnych pereł, z czarną kokardą. Na podobny – podobny naszyjnik z drobnych pereł oraz zawieszony krzyż z dużymi perłami na końcach ramion. Na szyi – sznur z dużych pereł, szach pe. Niewielki dekolt z dużym, wykładanym kołnierzem obszytym koronką. Na głowie płaski, szeroki kapelusz bez ronda obszyty czarnym futrem. W lewej ręce - rękawiczki.
 

około 1600
olej, płótno 200 x 123 cm

Polska, Warszawa
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. 128857

Dodatkowe informacje:

Ze zbiorów Potockich w Krzeszowicach

Utworzono: 01.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura: brak

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 01.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/anna-lubomirska-z-branickich,3594, data dostępu 26.08.2025