Marianna Lubomirska z Bielińskich

Córka Kazimierza Ludwika, marszałka wielkiego koronnego i Ludwiki z Morsztynów, 1703 żona Bogusława Ernesta Denhoffa; metresa Augusta II; po unieważnieniu małżeństwa żona w 1718 Jerzego Ignacego Lubomirskiego, chorążego wielkiego koronnego.

portret samodzielny

Do kolan, w reprezentacyjnym wnętrzu, z kolumną i podwieszoną z prawej strony kotarą; w różowej sukni z wydatnym dekoltem, obramowanej przy staniku futrem; na prawym ramieniu zwieszony błękitny płaszcz podbity gronostajami przypięty klejnotem do stanika, podtrzymywanym lewą ręką; prawa - wysunięta w retorycznym geście. Jasna, wysoko upięta peruka z wpiętym bukiecikiem kwiatów.

po 1718
olej, płótno 149 x 111 cm

Polska, Kraków
Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki, nr 1693

Dodatkowe informacje:

Pochodzi z pałacu w Charzewicach; w Lwowskim Muzeum Historycznym kopia tego portretu z XIX w.; nr inw. Ż-1516.

Utworzono: 03.01.2025
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025

Literatura:
K. Kuczman, "Malarstwo polskie XV-XVIII wieku w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu", Kraków 2021, nr 37, s. 80-81

Opracował: Przemysław Mrozowski

Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 03.01.2025, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/marianna-lubomirska-z-bielinskich,3673, data dostępu 26.08.2025