Barbara Dąbrowska
(1782 - 1848)
Barbara Florentyna, córka Ksawerego Chłapowskiego i Nepomuceny Chłapowskiej. Podczaszanka Wschowska. Druga żona Jana Henryka Dąbrowskiego (od 1807), uczestniczyła wraz z nim w wyprawie Napoleona do Rosji.
Herb: Dryja
miniatura portretowa
W ujęciu do bioder, zwrócona w lewo, głowa en face; w białej, empire’owej sukni z długimi, wąskimi rękawami i kwadratowym dekoltem, przewiązanej pod biustem. Na szyi i nadgarstkach złoty łańcuszek, drugi, dłuższy, zawieszony na szyi, opada wzdłuż tułowia. Włosy ciemne, upięte wysoko, z krótkimi loczkami opadającymi na czoło. Lewą ręką przytrzymuje na pniu drzewa wieniec z liści, obok którego widoczna inskrypcja: „De l'être / le plus chéri / Août / 1810”, prawą wysuwa w stronę widza. Tło stanowi fragment parku z drzewami i niebem przesłoniętym liśćmi.
M. Feist (imię nieustalone)
1810
gwasz, kość słoniowa
6.2 x 5.1 cm
Polska, Warszawa
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Min.644/a MNW
Ostatnia modyfikacja: 12.08.2025
Literatura:
"Miniatury Polskie od XVII do XX wieku", opr. H. Kamińska-Krassowska, Warszawa 1978, s. 39, il. 39.
Opracował: Bartłomiej Gutowski
Cytowanie:
Materiały do korpusu portretu staropolskiego, katalog on-line, data publikacji 06.01.2021, strona http://portretstaropolski.uksw.edu.pl/katalog/barbara-dabrowska,390, data dostępu 19.08.2025
